بازدارندگی منطقه ای مبتنی بر مدیریت تخاصم قدرتهای میان پایه (ایران – عربستان) در دولت سیزدهم
کد مقاله : 1087-IFPOLICY (R3)
نویسندگان
طاهره میررکنی *1، سیدعلی منوری2
1ندارم
2دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی خوارزمی
چکیده مقاله
هدف پژوهش: بررسی چگونگی تاثیر سیاست بازدارندگی منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران بر مدیریت تعارضات میان دو کشور ایران و عربستان در دولت سیزدهم می‌باشد. در ایران تحریم ها، ناکامی در احیای برجام و در عربستان سودای پادشاهی بن سلمان و رویکرد تجددخواهی وی هم زمان با تحولات گسترده در سطح بین‌الملل و منطقه، تصمیم سازان را برای برون رفت از بن‌بست موجود به مجموعه‌ای از تغییرات دیپلماتیک با میانجی‌گری چین در منطقه سوق داد که نشان از ادراکی نو در کشورهای همسایه برای بهبود روابط است.

اهمیت: شناخت درست به سیاست سازان کمک خواهد نمود که راهکارهایی مناسب تنظیم نمایند.

روش شناسی: در چارچوب نظریه بازدارندگی رسیدن از جز به کل است و نویسندگان از روش تحقیق داده بنیاد استفاده نموده و به وسیله آن در صدد یافتن یک مدل نظری می باشند.

چارچوب مفهومی: نظریه بازدارندگی به معنای یک مفهوم منحصر به فرد دو کشور عربستان و ایران می‌باشد.

روش گردآوری مطالب: کتابخانه‌ای و روش تجزیه و تحلیل مبتنی بر تحلیل محتوا می‌باشد.

نتیجه: نظریه بازدارندگی منطقه‌ای عوامل مادی و معنایی را در برمی گیرد. یعنی ایران و عربستان به درک جدیدی از بازدارندگی رسیده‌اند که مسائل فی مابین را مدیریت نمایند و تا زمانی که رویکرد امنیت منطقه‌ای را از دریچه امنیت رژیم می‌بینند، می‌توانند تعارضات موجود را مدیریت کرده و نظم نوینی را در منطقه به وجود آورند.
کلیدواژه ها
سیاست بازدارندگی ، ایران، عربستان، قدرتهای بزرگ.
وضعیت: پذیرفته شده